Jamal Steffensبیت‌کوین، اولین و شناخته‌شده‌ترین ارز دیجیتال، با وعده غیرمتمرکز بودن و کمیابی‌اش، جهان مالی را جذاب کرده است. اما آیا تا به حال از خود پرسیده‌اید: “چه زمانی تمام بیت‌کوین‌ها استخراج خواهند شد؟” درک زمان‌بندی و تبعات این رویداد برای هر کسی که به ارزهای دیجیتال علاقه‌مند است، ضروری است.
شبکه بیت‌کوین به‌گونه‌ای طراحی شده است که محدود به 21 میلیون سکه باشد، ویژگی‌ای که به سختی در پروتکل آن کدگذاری شده تا کمیابی را تضمین کند – ویژگی‌ای که اغلب با فلزات گرانبهایی مانند طلا مقایسه می‌شود. تا اکتبر 2023، حدود 19.5 میلیون بیت‌کوین قبلاً استخراج شده است. سرعت استخراج بیت‌کوین به‌دلیل طراحی نوآورانه پروتکل آن ثابت نیست: تقریباً هر چهار سال، پاداش استخراج بلوک‌های جدید نصف می‌شود، که این فرایند به عنوان “نصف شدن” شناخته می‌شود.
این دینامیک به این معناست که آخرین بیت‌کوین پیش‌بینی می‌شود در حدود سال 2140 استخراج شود، بیشتر از یک قرن دیگر. با وجود دهه‌های زیادی که تا استخراج آخرین بیت‌کوین باقی مانده است، این روند در حال حاضر چالش‌ها و بحث‌هایی را در جامعه کریپتو ایجاد کرده است.
کاهش پاداش‌های استخراج موجب به وجود آمدن بحث‌هایی درباره پایداری طولانی‌مدت استخراج بیت‌کوین شده است. در ابتدا، استخراج‌کنندگان با 50 بیت‌کوین به ازای هر بلوک پاداش می‌گرفتند، عددی که بعد از نصف شدن سال 2020 به 6.25 بیت‌کوین به ازای هر بلوک کاهش یافته است و کاهش‌های بیشتری در آینده در آستانه است.
با کاهش پاداش‌های بلوک، انتظار می‌رود هزینه‌های تراکنش به عنوان عاملی حیاتی‌تر برای تشویق استخراج‌کنندگان به ادامه فعالیت‌ها تبدیل شوند. درک این مکانیزم‌ها کلید فهم این است که چگونه بیت‌کوین به دنبال برقراری تعادل میان موجودی محدود خود و یک شبکه پایدار و قابل دوام است.
به طور خلاصه، در حالی که تحقق کامل موجودی محدود بیت‌کوین بیش از یک قرن فاصله دارد، مسیر رسیدن به آن آینده اقتصاد و فناوری شبکه را شکل خواهد داد.
آینده بیت‌کوین: چه اتفاقی می‌افتد وقتی آخرین سکه استخراج شود؟
جاذبه ناشی از کمیابی بیت‌کوین به اندازه یک انقلاب مالی به عنوان یک چالش اقتصادی نیز اهمیت دارد. با اینکه انتظار می‌رود آخرین بیت‌کوین در سال 2140 به وجود بیاید، بسیاری در حال پرسش هستند که این موضوع چگونه بر اقتصادهای وابسته به فعالیت‌های ارز دیجیتال تأثیر خواهد گذاشت.
اینجا یک حقیقت جالب وجود دارد: با نزدیک شدن بیت‌کوین به سقف موجودی خود، نارضایتی فزاینده‌ای در جامعه در مورد هزینه‌های تراکنش وجود دارد. در حال حاضر، پاداش‌های استخراج انگیزه‌های قوی برای استخراج‌کنندگان فراهم می‌کند، اما با کاهش پاداش‌ها، توجه به هزینه‌ها معطوف می‌شود. این تنها یک جزئیات فنی نیست—این یک مسأله با پیامدهای وسیع برای کل اقتصاد جهانی است که درگیر تراکنش‌های بیت‌کوین هستند.
آیا مدل عرضه ثابت بیت‌کوین به اقتصادها کمک می‌کند یا آنها را به خطر می‌اندازد؟ از یک سو، کمیابی یک دارایی برای بیت‌کوین است؛ این جنبه‌ای کاهشی را معرفی می‌کند که می‌تواند ارزش را در طول زمان افزایش دهد. این موضوع جذابیت بیت‌کوین به عنوان “طلای دیجیتال” را تقویت می‌کند. از سوی دیگر، موجودی محدود آن می‌تواند بر نقدینگی و دینامیک‌های تجاری تأثیر بگذارد و بر اقتصادهایی که به طور فزاینده‌ای بیت‌کوین را به عنوان پرداخت قبول می‌کنند، اثر بگذارد.
آیا کشورهای در حال توسعه در خطر هستند؟ برخی استدلال می‌کنند که اقتصادهایی که به طور زیادی به بیت‌کوین وابسته‌اند، ممکن است از نوسانات و موانع عملیاتی رنج ببرند اگر استخراج کمتر سودآور شود و امنیت و قابلیت اطمینان شبکه کاهش یابد. این می‌تواند منجر به نابرابری‌های بین کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه در زمینه شمول مالی شود.
محاسن و معایب در مسیر بیت‌کوین به سمت نقطه پایان استخراج آن وجود دارد. در حالی که کمیابی سرمایه‌گذاری و اعتماد را تقویت می‌کند، ممکن است همچنین مدیریت منابع کشورهای وابسته به استخراج ارزهای دیجیتال و تراکنش‌ها را تحت فشار قرار دهد.
با آماده شدن جهان برای این تحول دیجیتالی، حفظ آگاهی از چنین بینش‌هایی ضروری است.
برای اطلاعات بیشتر در این مورد، به CoinDesk یا Investopedia مراجعه کنید.
